Δεν χρειάζεται κάποιος να παρακολουθεί στενά την πολιτική κατάσταση για να διαπιστώσει τις εντυπωσιακές διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ αναφορικά με την εκλογή νέας ηγεσίας. Στη Χαριλάου Τρικούπη έχει επικρατήσει πολιτικός πολιτισμός, με τις ισχυρές αντιπαραθέσεις να διατηρούνται σε λογικά και ευπρεπή όρια. Ο Νίκος Ανδρουλάκης, ακολουθώντας την επιθυμία των μελών του κόμματος, οδηγήθηκε γρήγορα σε εκλογές, αναγνωρίζοντας την αμφισβήτηση που υπήρξε προς το πρόσωπό του μετά τις ευρωεκλογές.
Αντίθετα, στην Κουμουνδούρου η κατάσταση είναι τελείως διαφορετική. Οι διαμάχες συνοδεύονται από επικριτικές ανακοινώσεις και αιτήματα παραιτήσεων, με έναν πρώην πρόεδρο να προσπαθεί να παρουσιαστεί ως νυν. Τα social media έχουν γίνει πεδίο μάχης, με αναρτήσεις να διαλύουν ανθρώπους και την έννοια της συλλογικής ταυτότητας. Εντός του κοινοβουλίου, μέλη της ΚΟ παρακολουθούν με ανησυχία τις εκφράσεις μίσους που αναπτύσσονται μεταξύ συναδέλφων.
Το ΠΑΣΟΚ δεν αντιμετωπίζει την απειλή διάλυσης ή διάσπασης, κάτι που φαίνεται αναπόφευκτο για τον ΣΥΡΙΖΑ. Το εύρος της διάσπασης του τελευταίου συνδέεται άμεσα με την έκβαση της κούρσας για την ηγεσία του κόμματος. Το ΣΥΡΙΖΑ φέρει έναν επιπλέον κίνδυνο: η μακροχρόνια γραφικότητα να πάψει να έχει απήχηση στον δημόσιο διάλογο, πράγμα που θα είχε σοβαρές συνέπειες για την επιβίωσή του.
Πηγή: documentonews.gr
